Imię: Irena Nazwisko: Brandwajn

Siostra Miry, żona Maurycego, matka Krysi. Mąż był chirurgiem w szpitalu na Czystym. Wyszedł z Warszawy na wschód, po apelu Umiastowskiego. Irena z córką sprowadziły się na Graniczną, do mieszkania Miry. Na Granicznej, w jedynym ogrzewanym pokoju pięciopokojowego mieszkania, mieszkało kilkanaście osób z rodziny. Brakowało pieniędzy. Kiedy mąż wrócił do Warszawy, zaczął ponownie pracę w szpitalu. Razem z rodziną poszli do getta. W 1942 r. pracował w szpitalu na ul. Leszno 1. Kiedy zaczęła się akcja wysiedleńcza, razem z córką i siostrzenicą Olą Brandwajn, chodziła codziennie do szpitala męża. Miały oficjalne przepustki. Lekarze ze szpitala zostali skoszarowani na Pawiej, w trzech sąsiadujących kamienicach. W sierpniu 1942 r. jej siostra Mira i druga siostrzenica Janina zamieszkały z nimi na Pawiej. Teraz mąż zabierał ze sobą do szpitala 5 osób. 2 września 1942 r., na rozkaz Niemców, mieszkańcy Pawiej musieli stawić się na selekcję na ul. Zamenhofa 21. Niemcy rozdawali tzw. "numerki życia". Mężowi udało się dostać trzy "numerki życia", w tym dwa dla żony i córki. Siostrze udało się przejść kontrolę bez numerka. Obie siostrzenice trafiły na Umschlagplatz. Mężowi udało się wyciągnąć je stamtąd po tygodniu. Razem z całą rodziną przenieśli się do nowego domu dla lekarzy, na Franciszkańską. Zaczął organizować się szpital na Gęsiej. 18 stycznia zaczęła się druga akcja wysiedleńcza. Spędziła, razem z drużyną, kilka dni w schronie w szpitalu. Po wyjściu zamieszkali na Gęsiej. 29 stycznia wyszła z getta siostrzenica Janka. Po stronie aryjskiej załatwiła dokumenty dla Krysi, córki Ireny, i dla swojej siostry Oli. Obie wyszły w marcu. W 17 kwietnia, w sobotę, Irena miała wyjść z getta z placówkarzami. Przekazała wiadomość na stronę aryjską, że nie może, bo jest "zła" wacha. W niedzielę placówkarze nie pracowali, a w poniedziałek wybuchło powstanie. Ukrywała się razem z mężem i siostrą w bunkrze wybudowanym przez pracowników szpitala. W maju schron został odkryty. Widziała śmierć męża. Oszalała, uciekła ze schronu. Została złapana na Zamenhofa i włączona do grupy prowadzonej na śmierć.