Imię: Janina Nazwisko: Plewczyńska

Zamężna z Wincentym Plewczynskim, miała z nim trzech dorosłych synów. Najstarszy był w RAF-ie, średni w obozie koncentracyjnym, a najmłodszy mieszkał z nimi i działał w AK. Przyjęła do rodziny pięcioletnią Janinę Jelenkiewicz, którą pokochała jak własną córkę. Powiedziała jej, że jest jej ciotką, ale mieszkała daleko i dlatego się nie znały. Ciotka Plewczyńska co wieczór smarowała Jance włosy tłuszczem i zaplatała ciasne warkocze, żeby nie było widać kręconych włosów. Prowadziła dzierżawiony sklep spożywczy. Jej najmłodszy syn został aresztowany i zginął na Pawiaku. W czasie powstania warszawskiego ukrywała się z Janką w piwnicy kościoła na Lesznie. Później trafiły obie do Pruszkowa. Tam spotkały rodzoną ciotkę Janki, Annę Margolisową, która ukryła je przed wywózką w szpitalu. Plewczyńska zachorowała na tyfus. Jak wyzdrowiała, zabrała Jankę i Gienię Rajzacher, siostrę Kazika do Piastowa. Przed zakonczeniem wojny wróciła z dziewczynkami do Warszawy i zamieszkały w jednym z pokoi mieszkania na Poznańskiej.