Imię: Konstanty Nazwisko: Librowicz

Przed wojną poznał wdowę Klarę Monis z córką Elżbietą, a w 1940 r. ożenił się z nią, mając nadzieję, że w ten sposób ją ocali. Kiedy obie panie przeprowadzały się do getta został w tym mieszkaniu, prowadził interes Klary i zanosił jej pieniądze do getta. Po zlikwidowaniu małego getta, też starał się je odwiedzać i przynosić jedzenie. W końcu udało mu się wyciągnąć je z getta i po stronie aryjskiej również je utrzymywał. Później także wyszukiwał dla nich mieszkań po stronie aryjskiej. Przez pewien czas mieszkała tam znów Elżbieta, pomiędzy zmianą kryjówek. Wyciągnął także z getta, już z Umschlagplatzu, przyjaciółkę żony Franciszkę Zelman z mężem i córką Wandą. Nie miał gdzie je umieścić i zawiózł na Bielany do mieszkania, w którym ukrywała się jego żona i pasierbica. Po powstaniu warszawskim dostał się do niewoli. Do Polski wrócił w 1947 r., rozwiódł się z żoną, której w dalszym ciągu pomagał. Ożenił się ponownie i z nowa żoną i synkiem wyjechał z Polski.