Imię: Stanisław Nazwisko: Zawistowski

Urodzony w zasymilowanej, inteligenckiej rodzinie. Miał trzech starszych braci, Aleksandra, Maksymiliana i Leona Józefa. Ojciec przed wojną miał sklep na Pl. Żelaznej Bramy, a później administrował domami, które należały do rodziny. Matka, z domu Pfeferberg pochodziła z zamożnej rodziny właściciela hurtowni zegarów. Przed wojną skończył chemię na UW. W połowie grudnia 1939 r. opuścił Warszawę, przeszedł Bug, dotarł do Stanisławowa. Pracował tam parę miesięcy jako robotnik w fabryce skór. Później organizował laboratorium kontroli piwa w Korolówce. Poznał przyszłą żonę, Branę (Bronkę) Zonabend. W marcu 1941 r. ożenił się. Rodzina z Warszawy przysłała przewodnika, który przeprowadził małżeństwo przez Kraków do Warszawy. Do getta weszli z grupą wracającą z odwszawiania, zamieszkali z matką w starym mieszkaniu na Grzybowskiej. Mieszkał tam też brat Aleksander z żoną i córką. Oboje z żoną pracowali na placówce w gospodarstwie rolnym folksdojcza na Mokotowie. Kiedy wrócili wieczorem do domu 2.08.1942 r., nie zastali już matki, bratowej i bratanicy. Znajomy Ukrainiec załatwił im prawdziwe metryki po zmarłych osobach ze Lwowa, Arturowi na nazwisko Stanisław Zawistowski. Pewnego dnia Stanisław urwał się z placówki. Zamieszkał na Targówku na ul. Mokrej u pani Mariańskiej. Później przeniósł się do jej znajomej, pani Kruczykowej, na Remiszewską. Udawał przed swoją gospodynią, że pracuje i wychodził codziennie z domu na parę godzin. Czasami spotykał się z żoną na cmentarzu bródnowskim, czasem szedł do ukrywającej się żony, w godzinach kiedy nie było w domu jej gospodyni. Oficjalnie Stanisław pracował w gospodarstwie rolnym w Wilanowie. Administratorka domu, w którym się ukrywał co kwartał poświadczała mu kartę pracy. Mieszkał tam do wyzwolenia. Odnalazł żonę. Po wojnie wyjechał do pracy do Łodzi. Potem wrócił do Warszawy.