Imię: piegowaty chłopak Nazwisko: nieznane

W getcie należał do bandy młodzieży, która utraciła już wszystkich bliskich, była w niej tylko jedna dziewczyna, Maja. Postanowili trzymać się zawsze razem, a jeśli trafią do transportu, razem uciekać. Obmyślali sposoby ucieczki z wagonu. On uważał, że trzeba mieć cienkie, małe piłki do metalu, do przepiłowania kraty w okienku. Trzymali się zawsze za ręce po dwoje, żeby się nie zgubić, a codziennie wieczorem spotykali się w umówionym miejscu. I codziennie ktoś nie przychodził na to spotkanie. W końcu zostało ich tylko troje, w tym dziewczyna. Chłopcy zostali zgarnięci z ulicy przez żydowskiego policjanta, trafili do transportu. Próbowali przedostać się do okienka w wagonie, ciągle trzymali się za ręce, ale nie chcieli mówić innym o swoim zamiarze. Bal się, że dorośli nie pozwolą im uciekać. Kiedy już dopchali się do okienka i zaczął piłować kraty, jego kolega zemdlał. W końcu udało mu się upiłować pręty krat tak, że można było się wydostać. Wypchnął półprzytomnego przyjaciela, potem wyskoczył sam. Przeleżał do nocy w krzakach. Potem zaczął szukać kolegi, ale go nie znalazł. Nocował w psiej budzie, kradł jedzenie, szedł do Warszawy. W Warszawie wałęsał się z obcymi chłopakami, bo był jak ulicznicy. Spotkał jakąś dziewczynę, która zaprowadziła go na noc na Różaną, do pokoju Aliny Margolis i Reni Frydman. Tam dowiedział się, że nocowała tu wcześniej Maja, jego koleżanka z bandy. Później zabrała go Inka (Adina Blady-Szwajger).