Wczesną wiosną 1943 r. Alina Margolis trafiła...

Wczesną wiosną 1943 r. Alina Margolis trafiła do mieszkania architektów, państwa Netto, którzy mieli dwie córki. Była tam polecona przez Janinę Kapuścińską. Alina, z dokumentami na nazwisko Alicja Zacharczyk, występowała jako córka lekarzy z Łodzi, której ojciec był w oflagu z prof. Kapuścińskim, a matka czekała na męża w Łodzi. Alina/Alicja została wysłana do Warszawy przez zieloną granicę i trzeba się nią zaopiekować. Pani Netto zajmowała się produkcja i sprzedażą ciastek waflowych z kajmakiem Alina jej w tym pomagała. Państwo Netto byli wielkimi patriotami polskimi. W ich mieszkaniu odbywały się zebrania tajnej org. bojowej *Pług i Miecz*, faszyzującej, z czego Alina wtedy nie zdawała sobie z tego sprawy. Pewnego dnia, w czasie roznoszenia ciastek, spotkała na ulicy Renię Frydman, koleżankę z getta która powiedziała, że nie ma gdzie pójść. Alina zaprowadziła ją do państwa Netto. Powiedziała im, że spotkała swoją koleżankę z Łodzi, Zosię, której ojciec zginął w kampanii wrześniowej, brat jest lotnikiem w Anglii, a ciotka, do której przyjechała do Warszawy, wyjechała. Pani Netto powiedziała, że oczywiście, Zosia może zostać u nich. Zamieszkała w pokoiku razem z Aliną. Adina Blady-Szwajger (Inka) i Bronka Warman (Marysia) przyprowadzały do nich na noc Żydów, w sytuacji kiedy nie było gdzie ich przechować, i odbierały ich rano, np. młodego chłopaka z wileńskiego getta, młodego Ciemieńskiego, który źle mówił po polsku, Agatę z Krakowa, która z rodzicami znalazła się w warszawskim getcie i z niego wyszła, dziewczynkę z Częstochowy, chłopca, który uciekł z pociagu do Treblinki. Obie, Alina i Zosia/Renia roznosiły pieniądze ukrywającym się Żydom. Mieszkały na Różanej do powstania warszawskiego.