Imię: Sonia Nazwisko: Hurwic

Córka łomżyńskiego adwokata Józefa Mereckiego i Frajdy. Miała trzech braci, Judana, Roberta, Jakuba i siostrę Lizę. Wyszła za mąż za Wolfa Hurwica, buchaltera w firmie prywatnej. Miała dwoje dzieci, syna Józefa i córkę Sarę (Irena Nowakowska). Prowadziła kuchnię koszerną, przestrzegała szabasu. Mąż zmarł w sierpniu 1930 r. 8 grudnia 1939 r. wyruszyli z synem dozorcy na Dworzec Wileński. Na dworcu zostali napadnięci przez jakichś ludzi, syn został pobity i wrzucony do pociągu, który właśnie podjechał. Sonia z córką wskoczyły za nim. Syn dozorcy został na peronie z bagażami. Pociąg był pełen Żydów z Siedlec. Jechali 1,5 doby, do Białej Podlaskiej. Tam Niemcy wyrzucili wszystkich z pociągu, zaprowadzili na rynek i zapowiedzieli, że nikomu nie wolno stąd wyjechać. Przedtem zabrali ludziom wszystkie kosztowności i pieniądze. Hurwicowie mieli szczęście, bo zabrała ich do domu pani Feldman, matka dwóch córek. Mieszkali u niej kilka miesięcy, nie wiedzieli co robić dalej. Większość osób z pociągu nie miała żadnego lokum. Zimę spędzali na ulicy. Rodzina Feldmanów była bardzo serdeczna i gościnna. Pan Feldman wyszukał przewodnika, który przeprowadził Hurwiców do Brześcia. Pojechali do Lwowa. Irena dostała pracę w Ossolineum. Józef pracował w wydawnictwie. Do czerwca 1941 r. była we Lwowie. Pojechała z córką i synem do Kijowa, stamtąd do Charkowa, Frumze (Kirgizja), Swierdłowska (Jekaterynburg). W Swierdłowsku mieszkała z dziećmi. W 1947 r. przyjechała do Warszawy.