Imię: Marek Nazwisko: Folman

  • TAK
  • Mężczyzna
  • Marek
  • Folman
  • 1916-00-00
  • 1943
  • Miechów
  • Urodzony w Miechowie mieszkaniec Warszawy. Absolwent Politechniki. Działacz Droru. Współzałożyciel konspiracyjnego gimnazjum. Redaktor publikacji Droru w języku polskim. W 1942 r. wysłany do Zagłębia. Wraz z Boruchem Gaftekiem był wychowawca w sierocińcu prowadzonym przez organizację. W grudniu 1942 r. wrócił do Warszawy. W dniach powstania w styczniu 1943 r. wpadł w ręce Niemców. Wieziony do Treblinki wyskoczył z pociągu i wrócił do Warszawy. Przez pewien czas w przedstawicielstwie ŻOB po aryjskiej stronie, następnie walczył w partyzantce w okolicach Kielc. Po wybuchu powstania kwietniowego wrócił do Warszawy. Pomagał wyprowadzać bojowników z płonącego getta, odprowadzał ich w okolice Wyszkowa i informował o życiu leśnym i walkach partyzanckich. W czerwcu został wysłany przez sztab ŻOB do Częstochowy. Wziął udział w obronie miejscowego getta. Następnie przedostał się do Będzina i usiłował założyć bazę partyzancką w Zagłębiu. Wskutek zdrady polskiego łącznika próba się nie powiodła. W drodze powrotnej do Warszawy został rozpoznany na dworcu kolejowym w Częstochowie jako Żyd i rozstrzelany w wieku 27 lat.

  • działacze
  • Po śmierci jego brata Wolfa i aresztowaniu siostry Chawki, ich matka Rozalia Folman (1895-1954)- Szoszana (jej imię konspircyjne brzmiało Jadwiga) zwróciła się do ŻOB z prośbą o umożliwienie jej zajęcia miejsca dzieci. Była łączniczką grupy, która zajmowała się ratowaniem Żydów po aryjskiej stronie. Zmarła w Izraelu.

  • Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania.

  • 25, 79, 170-171