Imię: Jadwiga (Giga) Nazwisko: Nieznane

Wysoka, poważna, świetnie ubrana, wypielęgnowana. Jej mąż był przed wojną wziętym lekarzem, udało się im zachować środki do życia i biżuterię. Mieszka z mężem i synem u znajomych; na ulicę wychodzi tylko Jadwiga. Chodzi zawsze w żałobie; kwef żałobny zasłania niezbyt aryjski wygląd, ponadto Jadwiga uważa, że wszyscy Żydzi powinni nosić żałobę. Jadwiga pomaga innym finansowo, jeśli jest taka potrzeba. Robi to jednak anonimowo. Pewnego razu przysyła Zofii Dębickiej dwie małe dziewczynki; obie udaje się umieścić w rodzinach adopcyjnych. Kiedy wiosną 1943 rozchodzi się wiadomość, że Niemcy sprzedają aryjskie dokumenty i pozwolą Żydom opuścić Generalną Gubernię, pani Jadwiga zapala się do tego projektu. Jej mąż i syn są przeciwni, wyczuwają podstęp, ona jednak upiera się i decyduje za nich. Przychodzi pożegnać się z Dębicką, płacze rozpaczliwie i prosi, by Zofia potwierdziła słuszność tej decyzji. Zarówno ona, jak i jej mąż i syn giną bez wieści.