Imię: Natalia Nazwisko: Dębińska

Żona Adama, matka Hawiwy (ur.1935) i synka (ur. 1940). Pracowała w bibliotece, mąż pracował w biurze. Razem poszli do getta. Początkowo rodzina żyła w niezłych warunkach. W grudniu (w relacji Hawiwy nie jest podany rok) o 3-ciej w nocy do mieszkania Adama, Natalii i Hawiwy Dębińskich wtargnęli Niemcy, czterech uzbrojonych żandarmów. Kazali natychmiast wyjść rodzinie z mieszkania. Zabrali Hawiwę i Adama. Natalię, małego synka i kuzynkę zostawili. Na ulicy bili i kopali Adama, chcieli dowiedzieć się o schronie utworzonym w ich budynku. Nie uzyskali wiadomości. Adam i Hawiwa wrócili do domu. Po kilku tygodniach trwania akcji wysiedleńczej nastąpiła blokada domu, w którym mieszkali. wszyscy zostali wyrzuceni na podwórze. Nastąpiła selekcja. Starców i dzieci, czyli ludzi niezdolnych do pracy zaprowadzono na Umschlagplatz. W tym Hawiwę i małego synka. Na Umschlagplatzu dzieci były noc i dzień, Hawiwie udało się uciec razem z braciszkiem. Wrócili do rodziców. Po dwóch miesiącach pracy mąż został zabity. Kiedy wybuchło powstanie w getcie, postanowiła wyjść z dziećmi z getta. Pierwsza wyszła Hawiwa z ciotką. Natalia i mały synek nie zdążyli.