Imię: Elżbieta Nazwisko: Waśniewska

Była jedyną córką Aleksandra Jana Sobelmana i Józefy z Waśniewskich. Jej rodzice poznali się w Rosji; ojciec był wcześniej w innym związku, miał syna. Ochrzcił się i wbrew woli swojej rodziny ożenił się z Józefą. Matka surowo i starannie wychowywała Elżbietę. Przed wojną Sobelmanowie kupili parcelę w Henrykowie, wybudowali duży dom. Po wybuchu wojny ich dom zajęli Niemcy; ojciec Elżbiety poszedł dobrowolnie do getta, Elżbieta ukrywała się z matką koło Białołęki, u dawnej służącej, Jasiowej. Sobelman wyszedł z getta przez gmach Sądów i przeniósł się do getta w Ludwisinie. W 1942 matka Elżbiety zachorowała na grypę, potem na galopujące suchoty i umarła. Ojciec wziął Elżbietę do getta w Ludwisinie; tuż przed likwidacją getta, jesienią 1942, przekazał córkę znajomemu Polakowi, który zawiózł ją do Warszawy i przekazał jej matce chrzestnej, Krystynie Klarczuk. Po pewnym czasie Elżbieta wyprowadza się do Henrykowa, gdzie mieszka pod opieką matki Krystyny. Przez pewien czas jest u sióstr zmartwychwstanek, Krystynie trudno zapewnić wymaganą opłatę. Elżbieta trafia do kolejnych zakładów, sierocińców; po upadku powstania sierpniowego jest w obozie w Pruszkowie, do wejścia Rosjan ciężko pracuje w gospodarstwie u rolników, w Mogilanach. Po wojnie trafia do domu dziecka w Krakowie, kończy szkołę średnią i studia.

Nazwisko Sobelman nie widnieje w tekście źródłowym. O swojej rodzinie Elżbieta Waśniewska opowiada także w innym miejscu:

https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/l/1364-legionowo/104-teksty-i-wywiady/138356-rozmowa-z-elzbieta-wasniewska-o-rodzinie-z-henrykowa-oraz-pobycie-w-gettach-w-ludwisinie-i-warszawie