Imię: Anna Nazwisko: Grajdinger

W 1940 r. uciekła z getta w Rawie Ruskiej. Cała jej rodzina zginęła. Po ucieczce przyszła do Pawła Pustówki. Pustówka, razem z żoną ukryli ją w piwnicy wykopanej pod podłogą pokoju. Przebywała w niej około 3 lat. Wychodziła z niej tylko w nocy. Kiedy Pustówka, kolejarz, został ewakuowany, przewiózł ją do Skarżyska ukrytą w meblach. Stamtąd zabrała ją do Warszawy Franciszka Raczkowska-Kujawska, siostra Pawła. Ukrywała się w mieszkaniu w niszy pokoju służbowego zasłoniętej dywanem, w której stało łóżko i stół. Dzieci Franciszki wiedziały, że jest kuzynką. Obcym się nie pokazywała. W czerwcu 1944 r., o północy, kiedy siedziała w pokoju, pijąc herbatę z gospodarzami i sąsiadkami, wpadli do mieszkania gestapowcy. Franciszka nie straciła głowy. Kazała Annie, nazywając ją Maszą, sprzątnąć ze stołu i umyć podłogę w kuchni. Anna myła podłogę ze spuszczoną głową, twarz zasłaniały jej włosy. Żandarmi wylegitymowali wszystkich, oprócz Anny. W czasie powstania warszawskiego przeniosła się z Franciszką do jej przyjaciółki na Śmiałą (Żoliborz). Obie zostały wywiezione do Pruszkowa. Anna trafiła na roboty do Niemiec. Po wojnie odnalazła Franciszkę w Zabrzu, przyjechała do niej, nie miała gdzie się podziać. Zamieszkała razem z nią, jako kuzynka. Dostała pracę w Paczkowie, jako wychowawczyni w Prewentorium. Odnalazła brata w Izraelu.