Imię: Michał (Max) Nazwisko: Falk

Max (Michał) Falk, syn Ignacego (Izraela) i Lei (Leonii). Matka była nauczycielką, ojciec działaczem Bundu. Gdy wybuchła wojna, Ignacy Falk został inspektorem terenowym Jointu, jeździł po wielu miasteczkach. Również będąc w getcie miał tę samą pracę i specjalną przepustkę na wychodzenie z getta. Gdy powstało getto, Falkowie musieli przeprowadzić się z Żelaznej 42 do sąsiedniego budynku, który znalazł się w obrębie getta. Zamieszkała z nimi rodzina ojca, w sumie było ich 9 osób. Michał uczył się na nielegalnych kompletach. Gdy rozpoczęła się Wielka Akcja, cała rodzina została zabrana na Umschlagplatz. Ignacemu udało się przekupić policjanta, który wypuścił jego żonę i dziecko, ale rodziców i reszty rodziny już nie. W marcu 1943 Michał z matką wyszli na stronę aryjską, zamieszkali u Urszuli Rybki w Miedzeszynie. Po pewnym czasie właścicielka została ostrzeżona, że musi pozbyć się przechowywanych Żydów. Michał z matką byli przez tydzień w lesie, a potem wrócili do pani Rybki. Umieściła ich w komórce, gdzie mieli bardzo ciężkie warunki i musieli zachowywać się bardzo cicho. Mieszkali tak ok. roku. Pani Rybkowa pobierała jedynie 200 zł miesięcznie z tytułu czynszu oraz zwrotu kosztów utrzymania. W międzyczasie nawiązali kontakt z żydowskim podziemiem, i w kwietniu 1944 r. zabrano ich do Warszawy. Przez kolejne 4 miesiące kilkukrotnie zmieniali miejsce pobytu. W czasie powstania warszawskiego ukrywali się razem z grupą Żydów, a po powstaniu zostali w kryjówce w Warszawie aż do wyzwolenia. Po wojnie odnaleźli się z ojcem, który brał udział w powstaniu w getcie i został wywieziony do obozu w Budzyniu. Po wojnie Ignacy Falk działał aktywnie w CKŻP. W 1948 r. wyjechali z Polski do Kanady.