Po wybuchu powstania warszawskiego Stolarski d...

  • NIE
  • Po wybuchu powstania warszawskiego Stolarski decyduje, że jest zbyt niebezpiecznie, żeby Hanka Ruta błąkała się po wsiach. Mieszka z nim odtąd na stałe w jednej izbie. Kiedy ktoś przychodzi kupić bimber, Hanka chowa się w łóżku pod pierzyną. „Tak leżałam przykryta, aż się dusiłam. Stolarski, mój ‘ojciec’ – jak go najpierw na żarty, a potem z przyzwyczajenia nazywałam – starał się, ażeby wizyty te były krótkie, bym się nie zadusiła”.

  • lato 1944
  • zima 1945
  • po wojnie, powstanie warszawskie
  • działania Polaków, gospodarcze, mieszkaniowe, pomoc, życie prywatne/życie codzienne
  • atmosfera, bez papierów aryjskich, gospodarze, humor, inna pomoc, pomoc długotrwała, pomoc indywidualna , pomoc lokalowa, pomoc rzeczowa, poza Warszawą, praca, znajomi
  • Str. 35 – 36 (39 – 40)