Po ucieczce z transportu do Poniatowej, Stanis...

Po ucieczce z transportu do Poniatowej, Stanisław Tomkiewicz dociera do Warszawy; idzie do siostry, która wyszła z getta w styczniu 1943; kryjówkę znalazła jej niejaka baronowa Chmielewska. Mieszka w luksusowej kamienicy, należącej do banku, gdzie na I piętrze ukrywają się bogaci Żydzi. Wpuszcza go dozorca, który dokładnie go przesłuchuje. Kamienicę w dużym stopniu zajmują biura. Popołudniami, kiedy praca zamiera, zamożni Żydzi wychodzą ze swojego lokalu, biesiadują i grają w karty w przestrzeni biurowej. Są bardzo niezadowoleni z obecności Stanisława, narzekają, że naraża ich na niebezpieczeństwo, niemal otwarcie dają mu do zrozumienia, że lepiej by było, gdyby został wywieziony. Stanisław ukrywa się u siostry, Miny, która zajmuje maleńki pokój bez okna, gdzie mieści się tylko jedno łóżko, Stanisław śpi na podłodze. Niekiedy po zakończeniu pracy biurowej dozorca sprowadza go na pół godziny na pierwsze piętro.