Niemcy opowiadają Żydom, że maja jechać do Pon...

Niemcy opowiadają Żydom, że maja jechać do Poniatowa lub Trawnik w Lubelskim, bo Warszawa musi być „Judenrein” (wolna/czysta od Żydów). Przekonują ich, że są tam lasy i dobre powietrze, że Żydzi będą mogli tam spać na pryczach i że przetrwają tam wojnę. Żydzi jednak wiedzą, że są to pustkowia, a teren przeznaczony dla wysiedlonych otoczony jest drutem kolczastym i strzeżony przez esesowców. Panuje tam głód i choroby. Dotychczas zagłodzono tam na śmierć około 20000 jeńców rosyjskich, których pochowano w okolicznych lasach.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.
Oryginał, rękopis, s. 1-114, format: 150 x 190 mm, jęz. polski

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)