Na wiadomość, że Artur został zabrany, Ewa pos...

  • TAK
  • Na wiadomość, że Artur został zabrany, Ewa postanawia go uwolnić. Prosi kolejno Schultza i Michaela. Za Arturem wstawia się też Olek. Na próżno. Pierwsza partia wybranych robotników odjeżdża na Umschlag. Policjant Perlmuter pozwala Ewie pożegnać się z Arturem. Umawiają się, że Artur zeskoczy z jadącej ciężarówki. Ma mu pomóc polski robotnik- Graczyk. Nagle Perlmuter otwiera drzwi i pozwala im uciec. Wybiegają na podwórze. Z Vernichtungskommando wraca Michael. Okazuje się, że pociągi do Lublina już odjechały i nie potrzeba więcej ludzi. Wszyscy, którzy mieli jechać z szopu Schultza będą zwolnieni, wrócą także ci, którzy są już na Umschlagu. Do Ewy i Artura podchodzi Graczyk i proponuje Arturowi przejście na stronę aryjską. Wacha jest już opłacona. Ewa namawia męża na przejście. Artur decyduje się i przechodzi bez żadnych przygotowań.

  • 1942-11-11
  • 1942-11-11
  • w getcie
  • działania Niemców, życie prywatne / życie codzienne
  • Polacy, policja żydowska, próby ratunku, szopy, wyjście z getta, wysiedlenie
  • Szajn-Lewin, Ewa, Eugenia, W getcie warszawskim, lipiec 1942-kwiecień 1943

  • [s., 42-44]
  • Powiązani ludzie:

    • Perlmuter Nieznane

      Ocalił swego synka z kotła na Miłej. Pomógł uciec Arturowi Lewinowi.

    • Konarski Aleksander (Olek)

      Żydowski kierownik w szopie Schultza. Szkolny kolega Schultza. Zabity w getcie przez SS.

    • Lewin Ewa Eugenia

      Przed wojną dziennikarka. Jako Giza Szen opublikowała powieść "Życie na nowo". Zatrudniona w czasie pierws...

    • Lewin Artur Aron

      Inżynier tekstylny. W czasie pierwszej akcji zatrudniony w szopie Schultza, przy Ogrodowej 27. Od 11-11-42 na stroni...

    • Michael Nieznane

      Jeden z dyrektorów fabryki Schultza.

    • Schultz Karl Georg

      Pochodził z Aleksandrowa Łódzkiego. Dyrektor szopu. Obecny przy selekcji swoich robotników w czasie I akcji. Obecny...