Bracia autorki zaczynają budować bunkier. Wyko...

  • TAK

  • Bracia autorki zaczynają budować bunkier. Wykopują go poniżej poziomu piwnicy domu przy ulicy Zamenhofa. Gromadzą w nim trochę żywności i leków oraz tego, co udaje się zdobyć w getcie. Bunkier połączono z kanałem przy pomocy kilkumetrowego tunelu. Jego budowa trwała kilka miesięcy.

  • 1943-07-00
  • lipiec 1942
  • w getcie
  • społeczne
  • kryjówka

  • Kilkadziesiąt życiorysów oraz wspomnień dzieci Holocaustu w Polsce ukazujących okupacyjną rzeczywistość. Historie najmłodszych świadków wydarzeń z terenów niemalże całego kraju. Pokazują ich codzienną ciężką walkę o przetrwanie, zmagania z terrorem okupanta, tragedie rodzinne, śmierć najbliższych osób. Niektóre z relacji dotyczą jeszcze okresu przed wojennego, inne zaś lat już powojennych.
    Życiorysy osób, które po wojnie zostały głównie w Polsce. Dwa z nich nadesłano z Izraela.

  • 23-24

  • Opracowano na podstawie tekstu autorstwa Krystyny Budnickiej; s. 23-26 (w:) Dzieci Holocaustu Mówią, t. 1

  • Powiązani ludzie:

    • Kuczer Rafał

      Jeden z siedmiorga rodzeństwa autorki. Organizował i budował bunkier. Prawdopodobnie wraz z dwoma swoimi braćmi jako...

    • Kuczer Izaak

      Jeden z siedmiorga braci autorki. Żonaty z Anną Kuczer. Prawdopodobnie brał czynny udział w Powstaniu jako członek Ż...

    • Kuczer Anna

      Żona Izaaka Kuczera. Ukrywa się wraz z rodzina męża. Po jego śmierci nie opuszcza rodziny i z pozostałymi przy życiu...

    Powiązane miejsca:

    • Zamenhofa

      Bracia i ojciec autorki zaczęli budować bunkier wykopany poniżej poziomu piwnicy domu. Miał on połączenie z kanałem...