Autorka dziwi się bierności, z jaką Żydzi szli...

Autorka dziwi się bierności, z jaką Żydzi szli na śmierć. Dziwi się, że nikt nie protestuje. Nie ma ratunku z zewnątrz: z Londynu, Waszyngtonu, bądź Watykanu. Obwinia "reakcyjne" społeczeństwo polskie i amerykańskich Żydów.

Warunki życia w getcie warszawskim. Grabieże dokonywane przez Niemców, trudności aprowizacyjne. Autorka pracowała w Komitecie Domowym przy ul. Ogrodowej. Działalność kuchni ludowych, walka z epidemią tyfusu. Narastający głód, szmugiel żywności. Realizacja niemieckiego filmu propagandowego w getcie.
Przebieg wielkiej akcji likwidacyjnej (autorka ukrywała się wraz z dzieckiem, uniknęła wysiedlenia jako żona lekarza). Warunki życia w getcie szczątkowym po zakończeniu akcji, wysiedlenia w styczniu 1943 roku. W lutym 1943 r. autorka z dzieckiem przedostała się na tzw. aryjską stronę.

Pamiętnik pisany w ukryciu po tzw. aryjskiej stronie w Warszawie. Na karteczce informacja: „Pamiętnik przekazała p. Brzezińska, Instytut Polsko-Radziecki”.

Maszynopis, s. 1-31, format: 290 x 210 mm, jęz. polski