Imię: Roman Nazwisko: Wojciechowski

Mąż Marii z domu Haberfeld., ojciec Adama. Pochodził z rodziny zasymilowanej, miał wpisane w dokumentach wyznanie rzymsko-katolickie. Pracował jako rzeczoznawca w firmie drzewnej Raabe w Warszawie. Mieszkali na Koszykowej, wśród sąsiadów uchodzili za aryjczyków. O ich żydowskim pochodzeniu wiedział administrator domu. Latem 1940 r., na skutek pogłosek o utworzeniu getta, wyjechali do Sulejówka. Zameldowani się jako Polacy. Pracował w miejscowym leśnictwie. W Sulejówku mieszkali 1,5 roku. Doniosła na nich do starostwa sąsiadka, która prowadziła kiosk Ruchu na stacji kolejowej. Jego koledzy zniszczyli donos, ale rodzina musiała się przeprowadzić. Przenieśli się do getta w Otwocku. W getcie panowała stosunkowo duża swoboda, mieszkał w nim dr Rajzman, siostrzeniec żony, a on właśnie zachorował. Getta pilnowali żydowscy policjanci. Od strony Świdra getto nie było ogrodzone. Żona dojeżdżała do Warszawy do pracy, do niemieckiej firmy budowlanej na Sienkiewicza 12. Mieszkali u ludzi, którzy zajmowali się szmuglem żywności do getta w Warszawie. W getcie otwockim mieszkali od zimy 1941/42 r. do kilku dni przed wysiedleniem. W sierpniu 1942 r. wyszedł z synem z getta. Żona już mieszkała w Warszawie. Początkowo mieszkali u różnych jego znajomych w Warszawie. Później, we wrześniu, wynajęli pokój w Rembertowie. Wyrobił sobie prawdziwą kenkartę, wstąpił do organizacji podziemnej. Nie było żadnych wątpliwości co do ich pochodzenia. W maju 1944 r. przyjechała z Woli Grzybowskiej kuzynka z synem, który miał semickie rysy, a przyjechali w dzień. Za nimi przyszło dwóch szpicli. Po pół godzinie dom został obstawiony przez żandarmerię, Roman, jego dwie siostry i siostrzeńcy zostali aresztowani i rozstrzelani w Kawęczynie koło przejazdu kolejowego.