Imię: Jerzy Nazwisko: Szapiro

  • NIE
  • Jerzy
  • Szapiro
  • 1920-02-07
  • Tak
  • Z Warszawy
  • Wawer, Halicka 16
  • Żyd
  • średnie
  • skrytka w mieszkaniu
  • Jerzy Szapiro z rodziną (ojciec, matka, brat) przez 2 lata był ukrywany bezinteresownie przez Stefana i Janinę Petri. Ludzie ci przechowywali ich w trudnych warunkach, bez aryjskich dokumentów.
    Do Wawra przewiozła ich samochodem ciężarowym Irena Wróblewska przy pomocy swego brata, a następnie utrzymywała z nimi pomocny kontakt przez dwa lata ich pobytu w ukryciu w Wawrze.
    Wcześniej, przed utworzeniem getta i w czasie ich pobytu w getcie, rodzinie Szapiro bardzo pomagał Jan Wroński.
    Z kolei w czasie ich ukrywania się w Wawrze pomógł im Paweł Szrotki, który wypożyczył rodzinie Szapiro maszynę dentystyczną dla przeprowadzenia leczenia zębów.

  • wysiedlenie
  • W 1937 ukończył Państwowe Gimnazjum im. Józefa Poniatowskiego w Warszawie, po czym w 1938 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, które przerwał wybuch II wojny światowej. Początkowo pracował w Szpitalu na Czystem. W 1940 został przesiedlony do getta warszawskiego. Od stycznia 1940 do lipca 1942 pracował w Żydowskim Szpitalu Zakaźnym oraz jednocześnie uczęszczał na tajny Kurs Przysposobienia Sanitarnego do Walki z Epidemią, którym kierował Juliusz Zweibaum. W trakcie pracy w szpitalu współuczestniczył w badaniach naukowych nad skutkami neurologicznymi duru plamistego. W drugiej połowie 1942 wraz z rodziną wyszedł na stronę aryjską i przedostał się do Wawra, gdzie znalazł schronienie w domu dawnego pacjenta ojca – elektryka Stefana Petri. Tam też doczekał wyzwolenia.
    W 1947 ukończył przerwane studia medyczne na Wydziale Lekarskim UW. W tym samym roku rozpoczął pracę w Klinice Neurochirurgii tego wydziału. W latach 1956–1968 kierował Katedrą i Kliniką Neurochirurgii Akademii Medycznej w Łodzi. W latach 1956–1957 był I sekretarzem PZPR Akademii Medycznej w Łodzi. W 1968 po antysemickiej kampanii, która była następstwem wydarzeń marcowych, pozbawiony wszystkich funkcji i usunięty z PZPR. Rozpoczął pracę jako zwykły lekarz w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym im. Norberta Barlickiego w Łodzi. W 1981 uchwałą Senatu Akademii Medycznej został zrehabilitowany. Dwa lata później przeszedł na emeryturę. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Szapiro)

  • Relacja Marka Szapiro w „Ten jest z ojczyzny mojej”.

  • 415