Imię: Aniela Nazwisko: Szapiro

Aniela z domu Szykier, córka Cecylii i Mordki, wyszła za mąż za Leona Szapiro, właściciela hurtowni papieru, pracowała jako kasjerka. Miała córkę Janinę. Rozwiodła się z mężem, zamieszkała z rodzicami. Później, kiedy rodzice wyjechali do Augustowa, zamieszkała z córką na Kościuszki. Niemcy wysiedli ją z mieszkania. Pomieszkiwały wtedy z córką u różnych kuzynów. W tym czasie rodzice z młodszym bratem Arturem przedostali się do Warszawy, więc na przełomie lutego i marca 1940 r. wyruszyła, z córką, też do Warszawy. Po drodze zostały zatrzymane, umieszczone w obozie i po tygodniu wywiezione do Radomska. Z Radomska przyjechały do Warszawy, zamieszkały w Al. Jerozolimskich u matki dra Płockiera. We wrześniu 1940 r., po śmierci matki, przeniosły się do mieszkania ojca na Sosnowej. W październiku utworzono getto i rodzina Szapiro wynajęła dwa pokoje na Świętojerskiej 30. Zimą 1940/41 r. obie z córką zostały ochrzczone w kościele na Lesznie. Do Warszawy przyjechał jej mąż, Leon, i nie wszedł do getta. Mieszkał na Niecałej, prowadził sklep ze wspólnikiem. Kiedy wyjechał wyjechał do Krakowa, zabrał córkę i umieścił w internacie Sióstr Urszulanek w Krakowie. Po jakimś czasie pojechała za nimi. W Krakowie, ze względu na bardzo semicki wygląd, ukrywała się w różnych mieszkaniach .W marcu 1943 r. mąż został aresztowany i wywieziony do Oświęcimia. Wtedy zabrakło pieniędzy na opłacenie internatu dla córki i na opłacenie jej kryjówek. Wróciła do Warszawy. Obie z córką zamieszkały po stronie aryjskiej, u siostry Kazimiery Szapiro, żony Jerzego. Pomimo, że proszono ją aby nie wychodziła na ulicę bo ma zły wygląd, wychodziła i pewnego dnia ślad po niej zaginął.