Imię: Stanisław Nazwisko: Steczko

Żonaty, jeden syn. 20.07.1941 r., kiedy zamykano getto krakowskie, wyjechał z żoną na wieś pod Krakowem. Latem 1942 r., kiedy Niemcy zaczęli wywozić Żydów z okolicznych wsi, polscy przyjaciele znaleźli im posady w majątku ziemskim w okolicy Proszowic. Mieli aryjskie dokumenty na nazwisko Maria I Stanisław Steczkowie. Od 1 sierpnia zaczął pracę jako mechanik maszyn rolniczych, a żona jako krawcowa. Właściciele majątku, państwo B., znali ich pochodzenie. Zaprzyjaźnili się z ludźmi ze wsi i majątku. Co pewien czas dowiadywali się o wywiezieniu do Oświęcimia lub Bełżca różnych członków swojej najbliższej rodziny. Po rocznej pracy w majątku, zaprzyjaźniony ksiądz załatwił Stanisławowi pracę kierownika w magazynach P.M.T.(?). Musiał zgodzić się na tę posadę, pomimo że wolał zostać mniej widoczny, na wsi. W okolicach wydawano Niemcom coraz więcej ukrywających się Żydów. Musieli się przeprowadzić bliżej miasta. W mieście spotkał dwóch mężczyzn, którzy znali go z pierwszej wsi, pod Krakowem, w której mieszkali w 41 r. 20.08.1943 r., sołtys uprzedził żonę, że Niemcy go poszukują. Córka gospodarza i syn sekretarza gminy (niezależnie) udali się do magazynów uprzedzić Stanisława. W ostatniej chwili udało mu się uciec. We wrześniu 1943 r. wraz z żoną Marią i synkiem wyjechał do Warszawy. Tam szukali schronienia jako Polacy. Zwrócili się do RGO z prośbą o pomoc, opowiadając, że byli wysiedleni z Katowic na wieś, musieli uciekać z miejscowości, w której rozstrzelano wielu mieszkańców za pomoc miejscowym partyzantom. W Warszawie zamieszkali początkowo u pewnej znanej rodziny; po dwóch miesiącach dostali mieszkanie w schronisku dla wysiedlonych RGO na ul. Senatorskiej 28/30. Dostali ubranie, pościel i maszynę do szycia. Maria zaczęła zarabiać jako krawcowa. W schronisku mieszkało około 50 osób, a w pokoju ze Steczkami jeszcze 4 kobiety i młody mężczyzna. Kuchnia była wspólna i trzeba było pilnować gotowania „po polsku”. Wybuchło powstanie warszawskie i 7 sierpnia 1944 r wypędzono z Warszawy Marię, a jej męża Stanisława wzięto do niewoli i zatrzymano do rozbijania barykad. Po powstaniu się nie odnalazł.