Imię: Józef Nazwisko: Ojrzyński

  • NIE
  • Mężczyzna
  • Józef
  • Ojrzyński
  • Jakub Bickels
  • 1911-00-00
  • 1944-09-20
  • Lwów
  • Warszawa
  • Nie
  • Spoza Warszawy
  • Lwów, Podwale 7
  • Warszawa
  • Żyd
  • zły
  • wyższe
  • w mieszkaniu
  • inne zagrożenie
  • Józef Ojrzyński to nazwisko aryjskie. Był synem rabina, znanym lekarzem-psychiatrą we Lwowie. Miał lat ok. 30, brunet, miły i spokojny, bardzo inteligentny. W trakcie ukrywania się w Warszawie z biegiem czasu zaczęły się z nim dziać rzeczy niepokojące - unikał ludzi, uciekał z domu, wpadał w apatię. Gdy jego stan jeszcze się pogorszył, żona oddała go do szpitala Bonifratrów, skąd uciekł wyłamując kratę w oknie. Żona zamykała go w pokoju, ale uciekał po sznurze z I piętra. Z uporem naklejał na drzwi bilety wizytowe ze swym prawdziwym nazwiskiem, zawodem i godzinami przyjęć.
    Ożywiał się tylko, gdy przychodził ich znajomy A[dolf] R[udnicki].
    W czasie powstania nie chciał schodzić do piwnicy. Wraz z żoną zostali zabici przez niemiecki pocisk 20.09.1944.

  • powstanie warszawskie
  • działania Polaków, mieszkaniowe, pomoc, śmierć
  • pomoc długotrwała, pomoc lokalowa, z papierami aryjskimi
  • Józef Ojrzyński to nazwisko aryjskie dr. Jakuba Bickelsa (Bikiels, Bikeles), psychiatry i karykaturzysty, ur. 21.04.1911, nazwisko panieńskie żony - Dubin.

    W Warszawie pomagał mu zaprzyjaźniony z nim Eryk Lipiński:
    „Przyjaźniliśmy się […] ze znakomitym karykaturzystą, z wykształcenia lekarzem psychiatrą Jakubem Bickelsem […]”. Jesienią 1942 r. na Marszałkowskiej dwóch mężczyzn siłą poprowadziło go do bramy, gdzie poprosili go o dokumenty. Bickels wyrwał się, jednak w ich rękach zostało palto z fałszywymi dokumentami. Przybiegł oczywiście do nas – mieszkaliśmy wtedy u rodziców mojej żony na Chmielnej 35. […] Bickels ubrany w moje futro i damski kapelusz uformowany tak, że wyglądał jak męski (teściowa prowadziła pracownię kapeluszy) […], mógł już wyjść na ulicę. Niestety jego fałszywe papiery zostały w palcie”, wspominał Lipiński jedno z wydarzeń związanych z pomocą ukrywającym się.
    https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/nocniki-czyli-wieczory-z-noclegiem-odbywaly-sie-w-naszym-mieszkaniu-historia-eryka-lipinskiego-i

  • Relacja Marii Długosz w „Ten jest z ojczyzny mojej”

  • s. 438-440