Imię: Henryk [ojciec Rafała Molskiego] Nazwisko: nieznane

Pochodził z wielodzietnej rodziny, miał 5 braci i 4 siostry. Rozpiętość wieku między najstarszym a najmłodszym z rodzeństwa wynosiła 20 lat. Rodzice byli bardzo religijni, ojciec Dawid nie mówił po polsku. Matka Rojza prowadziła kuchnię koszerną. Jako jedyny ukończył studia. Był lekarzem dentystą. Swoją żonę Salomeę (Sara) poznał w kamienicy, w której mieszkał z rodzicami. Była tam administratorką. Po ślubie żona nie pracowała. Mieli jednego syna (Rafał Molski). Początkowo jego gabinet prosperował dobrze, mieszkali w dużym mieszkaniu na Smoczej. W latach 30-tych było coraz mniej pacjentów. W 1935 r. wyjechał na 1,5 roku do Radzymina Podlaskiego. Wrócił do Warszawy, przeprowadzili się z rodziną na Solna do mniejszego mieszkania. W 1939 r. został zmobilizowany. Po powrocie chciał wyjechać z żoną i synem na Wschód, ale żona się nie zgodziła. W 1940 r. ich mieszkanie znalazło się w obrębie getta. Zajmował się jakimiś dorywczymi pracami, tak jak i syn. W 1942 r., dzięki swojemu siostrzeńcowi, został zatrudniony razem z żoną i synem w szopie obuwniczym Schultza. W czasie powstania w getcie był razem z żoną ukryty w schronie. Syn brał udział w powstaniu, a kiedy został ranny, dołączył do nich w schronie. Po jakimś czasie schron został odkryty. Ponieważ były dwa wyjścia, udało mu się uciec z żoną i synem. Udało im się uciec do pobliskiego budynku na Nowolipkach. Niemcy podpalili dom. Szukali innego miejsca, ale zostali złapani, doprowadzeni na Umschlagplatz, trafili na Majdanek. Został rozdzielony z żoną, został z synem. W obozie się rozchorował, zginął w Majdanku.

Autor wywiadu, syn Henryka, odmawia podania swojego przedwojennego nazwiska i nazwiska matki z domu. Z innych źródeł wiadomo, że nazywali się Mozelman.