Imię: Nieznane [babcia Andrzeja Czajkowskiego] Nazwisko:

Po śmierci rodziców Andrzeja wyszła z nim z getta, ukrywali się po aryjskiej stronie. Chłopiec ukrywany był w wielu miejscach, w jednym z nich był u matki i córki, Moniki, antysemitki, osoby prostackiej i okrutnej. Andrzej przez cały czas musiał siedzieć w szafie. Babcia przychodziła co jakiś czas, przynosząc pieniądze; za każdym razem starała się rozjaśniać Andrzejowi włosy, brwi i rzęsy za pomocą wody utlenionej. Babka uczyła go także modlitw katolickich, powtarzali razem fakty, dotyczące fałszywej tożsamości chłopca. Przy kolejnej wizycie Monika wpadła w furię, kazała babci Andrzeja zabrać chłopca natychmiast z domu. Została przez babcię szybko uspokojona; uświadomiła Monice, że jeśli chłopcu cokolwiek się stanie, Niemcy zostaną poinformowani, kto Andrzeja ukrywał. Zmusiła Monikę do przetrzymania Andrzeja, zapewniając, że zabierze wnuka, jak tylko zorganizuje mu nową kryjówkę. Oboje z Andrzejem przetrwali wojnę.