Imię: Ida Nazwisko: Najkrug

Córka Jakuba Polaka. Była żoną Mordechaja (Maksa) Sałamonowicza Najkruga. Mieszkali w Baranowiczach, w drewnianym domu w środku miasta. Nie pracowała, zajmowała się domem. Mąż zajmował się wyrębem i eksportem drewna, miał także uprawnienia rabinackie. Miała siedmioro dzieci, Pinę (1900 r.), Sonię (1903 r.), Różę (najstarsza), Dawida (1906), Salomona (1905), Józefa, Michała i Borysa (1911 r. Michał Jaworski). W ich domu mówiło się po rosyjsku. Przeniosła się mężem i młodszymi dziećmi do Warszawy, zamieszkali na Piusa XI. Mąż chodził do bóżnicy. Syn Dawid zmarł w latach 30-tych w Grenoble. Poszła z mężem do getta, zamieszkali na Dzielnej, a później w dużym getcie na Nowolipie 19. W czerwcu 1942 r. wszedł do getta ich syn Borys (Michał Jaworski), który przyjechał ze Lwowa, i zamieszkał z nimi. Kiedy zaczęły się akcje wysiedleńcze przechowywała się w szopie Schultza. Na początku marca 1943 r. wyszła z getta razem z mężem dzięki pomocy rodziny synowej, Celiny Najkrug. Trafili do Skawiny, do Włodzimierza Poleszuka, który miał się nimi zaopiekować. Okazało się, że Poleszuk jest konfidentem Gestapo. Zginęła w obozie w Skawinie. Poleszuk został rozstrzelany przez AK.

Pina i Salomon wyjechali do Palestyny w 1933 r. Sonia i Józef wyjechali do USA. Dawid zmarł w 1930 r. Michał, anarchista, był zesłany do Rosji. Róża zginęła w Treblince. Borys przeżył w Polsce.