Imię: Ida Nazwisko: Korman

Przed wojną Ida mieszka w Radomiu, pracuje w magistracie. Jej rodzice mają manufakturę. Henryk Warszauer spotyka ją w Warszawie, koło Mostu poniatowskiego; Ida wygląda nędznie, wyjaśnia, że od kilku dni śpi pod mostem, nie ma butów ani pieniędzy. Henryk zabiera Idę dorożką do swojego mieszkania. Tam powierza ją córce gospodyni, o której wie, że jest związana z konspiracją. Ida jest przerażona, wyjaśnia, że od kilku dni spała pod mostem. Ma zaszyty brylant. Szuka znajomego siostry, o którym wie, że jest Żydem, inżynierem chemii i pracuje dla Niemców. Henryk obiecuje Idzie, że go znajdzie. Z pomocą urzędniczki w magistracie znajduje adres Milcha, idzie do niego; Milch mieszka w alei Szucha, wśród Niemców. Warszauer pokazuje mu swoje dokumenty i kartkę z pismem Hanki, siostry Idy. Ustalają plan pomocy dla Idy: Warszauer załatwia jej kenkartę, Milch wysyła ją na stanowisko tłumaczki w okolice Łukowa. Tam Ida poznaje człowieka, który zostaje potem jej mężem, powojennego dyrektora zakładów Poznańskiego. Ida odnajduje Henryka po wyzwoleniu, gości go u siebie na wystawnej kolacji, traktuje go jak ojca.