Imię: Jan Nazwisko: Klapper-Karpiński

Ojciec Jana Klappera-Karpińskiego był dyrektorem handlowym w Zakładach Sodowych \"Solvay\" w Krakowie, matka z domu Blausstein pochodziła ze Lwowa. Miał dwóch starszych braci przyrodniego Alfreda urodzonego w 1915 roku oraz Rudolfa urodzonego w 1921 roku. We wrześniu 1939 roku wraz z matką i braćmi wyjechał do Lwowa, gdzie mieszkał do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej. W lipcu 1941 roku w czasie łapanki została schwytana matka i brat Rudolf. Od tej pory autor nie miał od nich żadnych wiadomości. Po utworzeniu lwowskiego getta mieszkał z bratem Alfredem na jego terenie. Kiedy w gettcie warunki bardzo się pogorszyły i pojawił się głód wyjechał do Krakowa pociągiem z rannymi żołnierzami niemieckimi (Boże Narodzenie 1941 rok). Przebywał tam po aryjskiej stronie do września 1941 roku u swojej niani Katarzyny Żołny. Do maja 1942 roku utrzymywał kontakty z własnym ojcem, który podczas jednej z akcji w krakowskim gettcie został schwytany i wysłany do obozu zagłady. Podobny los spotkał brata Alfreda. Wzrastające niebezpieczeństwo zmusza go do przeniesienia na teren getta, po którego likwidacji w połowie maja 1943 roku wyjechał do wujka Lolka (brata matki) do Warszawy. Kiedy zdobył fałszywą metrykę i legitymację rozpoczął życie po aryjskiej stronie. Często zmieniał miejsca pobytu. Brał udział w Powstaniu Warszawskim w drużynach zwalczających pożary. Po kapitulacji i wypedzeniu ludności Warszawy ukrywał się w gruzach w okolicach placu Napoleona. Tam 17 stycznia 1945 roku doczekał wyzwolenia.

Opracowano na podstawie tekstu autorstwa Jana Klappera-Karpińskiego pt. Moja Niania; s. 83-85 (w:) Dzieci Holocaustu Mówią..., t. 2