Imię: Karol Nazwisko: Grabski

Syn lekarza, dr Hertza specjalisty chorób płucnych. Przed wojną ukończył szkołę powszechną. Po wybuchu wojny poszedł do gimnazjum. W grudniu 1939 r. zostali wyrzuceni ze swojego łódzkiego mieszkania i wyjechali do Warszawy. Zamieszkali na ul. x. Skorupki. Ojciec pracował w szpitalu. Wyjechał do Piotrkowa, do dziadków. Chodził na komplety w Piotrkowie. Po kilku miesiącach wrócił do Warszawy, już do getta na Sienną. Chodził na komplety na Leszno. Po likwidacji małego getta zostali umieszczeni w szopie ślusarskim Schultza na Leszno. Karol tam pracował, a dodatkowo zajmował się psem, z którym Schultz codziennie przychodził do szopu. Wyszedł z placówką, która szła do pracy na Ogrodową. Odebrał, wcześniej załatwione, dokumenty aryjskie na nazwisko Grabski. Wynajął łóżko w mieszkaniu pani Michalskiej na Targowej 36. Zaczął pracę w warsztatach kolejowych na Pradze jako pomocnik ślusarza. Zaczął działać w konspiracji AL. Na krótko wyjechał do partyzantki w okolicach Puław. Wrócił do Warszawy przed samym powstaniem warszawskim. Walczył w powstaniu, został ranny w nogę. Wdała się gangrena i nogę amputowano. Z powstania został ewakuowany ze szpitalem, przez Pruszków, do Tworek. Stamtąd pojechał do Końskich.

Autor wywiadu niechętnie i bardzo krótko odpowiada na pytania. O wielu sprawach nie chce mówić. Nie podaje nazwisk, nawet rodziny.