Imię: Ludwik Nazwisko: Garmada

Urodził się w zasymilowanej, zamożnej rodzinie tarnowskiego lekarza, oficera austriackiego, a później polskiego. Matka pochodziła z Krakowa. Maturę zrobił w Tarnowie, na studia medyczne wyjechał do Włoch. Pierwsze 4 lata studiów zrobił w Padwie, 1 rok w Neapolu. Wrócił na wakacje do domu i wojna zastała go w Tarnowie. Aby dokończyć studia wyjechał do Lwowa, tam zrobił dyplom. Staż robił w żydowskim pogotowiu ratunkowym, a po utworzeniu getta został w nim lekarzem. Wzięty do obozu pracy na Janowskiej w czerwcu 1942 r. Pracuje w zewnętrznej placówce. Po zaostrzeniu rygoru w obozie ucieka, przy pomocy Ryszarda Axera, przeskakując mur. Odnajduje znajomych kolegi, państwa Niwelińskich i zatrzymuje się u nich przez 6 tygodni. W międzyczasie zdobywa dokumenty na nazwisk Garmada. Przyjeżdża po niego kolega z młodości Benek Lerhaut i razem jadą do Warszawy. W Warszawie są 23.04.43 r. Ludwik mieszka u Benka na Piusa przez pewien czas. Znajduje pracę jako dezynfektor w firmie niemieckiej, kolega z pracy proponuje mu mieszkanie u siebie na Koszykowej 59. W późniejszym okresie pracuje u ogrodnika na Siekierkach, a w końcu w szpitalu zakaźnym na Woli. Tam pracuje jako laborant w pracowni Rtg, ale lekarze (Maj, Pawlak, Kulesza) pozwalają mu pomagać na oddziale gruźliczym w pracach pielęgniarskich. Pracuje tam do powstania warszawskiego. Nawiązuje kontakt z AL. Jednak powstanie warszawskie zastaje go na Bielanach. Dociera tylko na Żoliborz, zatrzymuje się u koleżanki z Tarnowa, Marysi Goldberg. W pobliżu, na Czarnieckiego 39 jest szpital powstańczy AK nr 104, "Żywiciel" daje mu przydział do tego szpitala. Pracuje tam przez całe powstanie, a w dniu kapitulacji zostaje ciężko ranny. Trafia do szpitala w Pruszkowie na 4 miesiące. Później wraca do Warszawy.