Imię: Serafina Nazwisko: Ferster

Córka znanego w Drohobyczu adwokata Juliana Neumanna i Marien (Nina) z domu Tenenbaum. Miała dwóch braci Sabina (Seweryna), inż. kolejnictwa i Henryka, inż. naftownictwa. Szkołę podstawową ukończyła w Wiedniu, dalej uczyła się w Drohobyczu. Po maturze wyjechała do Krakowa na studia. Tam poznała męża Karola Ferstera i wyszła za niego za mąż w 1930 r. Mąż ukończył studia plastyczne w Berlinie i prawo w Krakowie. W 1939 r. wyjechali do Lwowa, gdzie mąż pracował w gminie w pracowni plakatów, a Serafina jako praczka w osiedlu wojskowym niemieckim. Po utworzeniu getta, pracowali oboje w obozie pracy w Janowie, Serafina w pralni przy pruciu i praniu swetrów, a mąż malował ozdoby na ścianach pomieszczeń niemieckich. Artur Nacht, przedwojenny znajomy, zorganizował wyciągnięcie z getta Serafiny i Karola. Wyprowadziła ją Janina Brosz. W marcu 1943 r. przyjechała po nią z Warszawy Janina Wąsowiczowa. Serafina dostała nowe dokumenty na nazwisko Zofia Pruszkowska, załatwione przez panią Helenę Wolakową. Kilka nocy spędziła u Artura Nachta Samborskiego, a potem zamieszkała, sama, w wynajętym pokoju na Piusa 66 u p. Dąbrowskiej, już z kartą meldunkową. Zaczęła pracować w Spółdzielni Spożywczej dla Polaków Pracujących w Niemieckich Urzędach, na Foksal 19, jako urzędniczka. Mąż przyjechał w kwietniu 43 r. w czasie powstania w getcie. W maju 43 r. dom na Piusa został zbombardowany, Serafina była wtedy w piwnicy, w piżamie, płaszczu i z torebką, jej pokój przestał istnieć. Dostała pokój na terenie firmy, w której pracowała, i mieszkała w nim do powstania warszawskiego. Odwiedzał ją tam mąż, mieszkający w innym miejscu, i powstanie zastało ich razem na Foksal. W czasie powstania mieszkali na Jaworzyńskiej w pustym mieszkaniu bez łóżek, które zabrał pobliski szpital. Wyszli z powstania razem z innymi do Pruszkowa. Dostali się do pociągu i wysiedli w Sędziszowie. Tam już działała RGO i zostali wysłani do wsi Chlewice, gdzie doczekali wyzwolenia do lutego 1945 r. Po wojnie wrócili do Krakowa.