Zamknięci w bunkrze głodują, decydują, że Krys...

  • NO
  • Zamknięci w bunkrze głodują, decydują, że Krystyna Gutfrend wyjdzie na powierzchnię, nawiązać kontakt ze znajomym Polakiem. Ma z nią wyjść Fela Wizenberg, która ma zły wygląd. Krystyna boi się, że Fela będzie raczej ciężarem niż wsparciem, mają jednak iść razem, Fela w charakterze świadka. Po wielu dniach poszukiwań włazu, którym mogliby wyjść z kanałów, Kuszner, Krystyna i Fela docierają do włazu, który Kuszner może podnieść. Dziewczyny wychodzą, jest druga w nocy. Docierają do bramy domu, gdzie ma mieszkać znajomy, jest dozorcą. Krystyna budzi go głośnym nawoływaniem, kiedy dozorca otwiera bramę, grozi mu bronią i nakazuje ciszę. Dozorca jednak uspokaja ją, o wszystkim wie. Razem z żoną pomaga Krystynie i Feli oczyścić odzież, chcą je nakarmić, Krystyna wie jednak, że nadmiar jedzenia może być niebezpieczny po głodówce, prosi tylko o kaszę mannę. O umówionej godzinie wrzuca do kanału list z informacją, że żyje. Pod włazem ma czekać matka z Kusznerem. Dozorca zaopatruje Krystynę w pieniądze na bilety tramwajowe. Krystyna obiecuje, że wynagrodzi mu wszystko.

  • 1943-00-00
  • lato
  • Poles operations, underground activity, housing, help, private/everyday life
  • atmosphere , without 'aryan' papers (documents), hosts, other help, Jewish underground movement , stranger, individual help , one-off help, housing assistence , material help
  • Str. 88 – 91