Halina Lutkiewicz dowiaduje się od dziewczyny,...

Halina Lutkiewicz dowiaduje się od dziewczyny, którą spotkała na schodach w domu SS-mana, że na Pięknej mieszka starsza pani, żona oficera, która wynajmuje łóżko na noc za 10 złotych. Halina idzie na Piękną, otwierają jej dwie gosposie, pokazują jej pokój: „Tam leży w łóżku jakaś starsza pani, siwa, widać, że to arystokracja, pokój zaniedbany strasznie (…)”. Gospodyni wypytuje Halinę, skąd pochodzi, chce, żeby poczytała jej modlitewnik. Halina jest jednak bardzo zmęczona; w pokoju jest zimno, kładzie się do łóżka w płaszczu, dostaje pierzynę. W nocy budzą ją krzyki: „Złodziejka! Złodziejka! Ukradła mi nożyczki! Ja pod tą pierzyną zmarznięta, ciemno strasznie, lampy nie ma; i po chwili ten głos krzyczy: Zaraz ja idę na policję! Tu się przyjmuje różne złodziejki! Ja wychylam się z tej pierzyny i widzę, że stoi jakiś parawan i ktoś wyszedł, i trzasnął drzwiami, i nie ma nikogo”. Wchodzą gosposie, tłumaczą Halinie, że to jest złodziejka, której pani domu często wynajmuje łóżko „i ona tu wszystkich przepędza, bo nie pozwala, żeby tu ktoś jeszcze mieszkał”. Gosposie nagle zaczynają się odnosić do Haliny bardzo przyjaźnie, proponują jej gorącą wodę, mają nadzieję, że uda jej się przepędzić „złodziejkę”. Następnej nocy kobieta nie pojawia się jednak.