Imię: Elżbieta Jadwiga Nazwisko: Keiferowicz

Mieszkała z owdowiałą matką i siostrą w Lublinie; w 1936 ochrzciły się. W czasie okupacji wyjechały w 1941 do Warszawy; w Lublinie powstawało getto, a one były znane. Elżbieta była w gimnazjum urszulanek, dostała list polecający od wychowawczyni do Urszulanek Szarych; taki list dała jej też kierowniczka RGO w Lublinie, która poleciła ją do pracy z dziećmi w Józefowie. Matka Maria Leśniewska przyjęła matkę i siostrę Elżbiety do domu, prowadzonego przez urszulanki na Tamce. Elżbieta pracowała w prewentorium dla zagrożonych gruźlicą dzieci i rodzin. Po roku została skierowana do zakładu dla ociemniałych w Laskach. W 1943 jej matka i siostra musiały opuścić dom zakonny; przez pewien czas matka była bezdomna, nocowała po kryjomu w kościele św. Krzyża. Ostatecznie zmieniała kilka razy kryjówki, pracowała jako pomoc domowa. Elżbieta musiała opuścić zakład w Laskach, wróciła do Józefowa, po ataku bandy i likwidacji zakładu trafiła do Domu Małych Dzieci w Konstancinie.