Tadeusz Neuman jest w stałym kontakcie z Zofią...

Tadeusz Neuman jest w stałym kontakcie z Zofią Dębicką; przekazuje przez nią tubkę luminalu dla żony, która zażywa ten lek od wielu lat. Tadeusz zna Dębicką od dziecka, jest przekonany, że uczciwie chce pomóc i kieruje się wyłącznie życzliwością i współczuciem. Nie ma zaufania do Skosowskiego, jako żydowskiego funkcjonariusza Gestapo – nie ma jednak innego wyjścia. Barbara Niemyska relacjonuje Tadeuszowi, jak wyglądał przebieg aresztowania Zuzanny: została przez Niemców odstawiona do sołectwa następnego dnia dwóch gajowych przewiozło ją na komisariat granatowej policji do Brwinowa. Dopiero stamtąd trafiła w Aleję Szucha. Tadeusz nie może zrozumieć, dlaczego nie uciekła w czasie transportu z gajowymi, ewentualnie dlaczego nie próbowała ich przekupić. Syn pani Gąsiewiczowej daje znać, że filiżanka z cukrem, w której Neumanowie trzymali w swoim pokoju kolczyk ze szmaragdem, jest pusta, cukier wysypano na stół. Prawdopodobnie Niemcy zabrali cenny kolczyk, którym próbowała ich przekupić Zuzanna, nie zwolnili jej jednak.