Imię: N. [ojciec] Nazwisko: N.

Mężczyzna, ojciec. W 1943 r. postanowił przyjąć do mieszkania nieznanych Żydów. Pomimo, że rodzina nie była z tego zadowolona, wykonał swoje postanowienie. Nie zmuszały go do tego warunki materialne, ale pobierał opłatę od swoich lokatorów. Były to dwie kobiety (nazwiska nieznane, jedna z nich była pielęgniarką) i małżeństwo z 13-letnią córką Marysią. Matka Marysi nosiła nazwisko Zofia Szymkiewicz, była lekarzem. Na wieść o spodziewanych blokadach, kupił dużą szafę, która jedną część miała przeznaczoną dla lokatorów. Nie dawało to pełnego schronienia, ale miał nadzieję, że rewizje nie będą zbyt szczegółowe. W mieszkaniu nie było innych schowków. Kiedy wybuchło powstanie w getcie, otrzymywali gazetki opisujące sytuacje w getcie. Po powstaniu w getcie zaczęli ich nachodzić szmalcownicy. Po dwóch niebezpiecznych sytuacjach, lokatorzy wyprowadzili się. Podejrzewał o donosy znajomych, zaczął zapraszać do mieszkania kolegów syna i tzw. opiekunów (?), tych których posądzał o donosy. To trwało 2-3 miesiące. Chodziło mu o przekazanie, że w domu nie ma Żydów. W ten sposób zniechęcił ich do odwiedzin. We wrześniu lub październiku 1943 r. przyjął do mieszkania państwa Szpinaków z synem Jerzym. Byli ostrożniejsi od poprzedników. Również czytali prasę.