Imię: Sabina Nazwisko: Jabłońska

W 1942 r. jej rodzice zostali wywiezieni do Treblinki. W listopadzie/grudniu uciekła z bratem i siostrą (imiona nieznane) do lasów pod Kałuszynem. Błąkali się po lasach i polach, wycieńczeni głodem. Sabina przypomniała sobie o nauczycielach, którzy uczyli ją przed wojną. Wysłała im, do Grójca, wiadomość z prośbą o ratunek. Jednak nie dali rady dłużej ukrywać się w lasach i poszli do getta w Kałuszynie. Na dzień przed akcją wysiedleńczą, w getcie pojawił się mężczyzna, który zawiadomił Sabinę, że jakiś mężczyzna chce się z nią widzieć. Przed gettem stał były nauczyciel, pan Salicki ?, który już od dwóch dni szukał ich we wsi, w której mieszkali przed wojną i w okolicy. Dał Sabinie nowe dokumenty i przyrzekł postarać się o dokumenty dla jej rodzeństwa. Ponieważ w tym czasie Niemcy już otaczali getto, zabrał dzieci od razu. Zawiózł je do Warszawy, a później do Złotokłosa w pow. piaseczyńskim. Pomimo ciężkich warunków i biedy, Saliccy opiekowali się rodzeństwem, nie zważając na głosy sąsiadów o ukrywaniu Żydów.

Po wojnie (data nieznana) Sabina opisała te historię w liście do Komitetu Żydowskiego w Górze Kalwarii, z prośba o pomoc dla swoich opiekunów, u których ciągle mieszkała.