I więcej nic nie pamiętam

  • Adina
  • Blady-Szwajgier
  • Warszawa
  • 1994
  • wspomnienia osobiste
  • tak
  • nie
  • polski

  • w 39/40 miała już skończyć studia medyczne na UW,w lipcu 39 wyszła za mąż. Na początku października wyruszyła na wschód, do grudnia we Lwowie, powrót do warszawy. 11 marca 40 rozpoczęła pracę w szpitalu Bersonów i Baumanów , jesienią 41 w filii szpitala na Leszno róg Żelaznej. Po I akcji na Gęsiej 6. Akcję styczniową przetrwała w kryjówce. 25 stycznia 43 przeszła na aryjską stronę.Była łączniczką ŻOB. Organizowała wychodzenie innym, dokumenty,szukała mieszkań, przenosiła broń, roznosiła pieniądze itp. Od końca kwietnia 43 miała dokumenty na nazw.Irena Meremińska. Mieszkała z Marysią Sawicką na Dzielnej, potem na Miodowej 24, latem 43 i 44 pomieszkiwały w Międzylesiu. Adina jeździła do Krakowa, do obozów w Trawnikach i Poniatowie. Zimą 43/44 była świetliczanką w świetlic RGO mieszczącej się w klasztorze oo Salezjanów na Powiślu. W powstaniu warszawskim pracowała w szpitalu na Miodowej potem na Mokotowskiej. 11 października 44 wyszła z Warszawy konwojując grupę rannych do Milanówka. Do wyzwolenia w Grodzisku. 25 stycznia 45 rozpoczęła pracę w Centralnym Komitecie Żydów Polskich jako referent do spraw dziecięcych i pediatra