Relacja 03/1587; w Archiwum Yad Vashem

Niunia Herszman-Reznik, rocznik 1921, z Lublina, jedna z siedmiu córek kantora. Jej ojciec po wybuchu wojny nie wychodzi z domu, starsze córki muszą zarobić na utrzymanie rodziny. Niunia pracuje u Mannsa, kierownika oświetlenia w lubelskim teatrze. Mannsowie traktują ją bardzo życzliwie. W 1942, w czasie ostatecznej likwidacji Majdanu Tatarskiego Manns wysyła Niunię do Warszawy, podając jej adres znajomej Niemki, Ewy Gaebler. Adres okazuje się niewłaściwy, dziewczyna odnajduje jednak Ewę Gaebler, pytając o nią w niemieckim teatrze. Niunia postanawia zgłosić się na roboty do Niemiec; pracuje w hotelu w Bremie. Po zbombardowaniu Bremy w 1944 Niunia wyjeżdża do Czech z poznanym Ferdim Wosickim. Pracuje później w fabryce broni, w Treuenbrietzen. Po wyzwoleniu wraca do Lublina, wychodzi za mąż i w 1946 wyrusza przez Niemcy do Izraela, na pokładzie statku Exodus, jest w ciąży. Brytyjczycy zatrzymują Exodus u wybrzeży Cypru, Niunia wraca z innymi imigrantami z powrotem do Niemiec, rodzi dziecko w obozie w Pependorf. W 1948 wyjeżdża do Izraela.
W 1959 relację spisała Irena Szypiacka.