Henryk Ryszewski spotyka na ulicy dawnego znaj...

Henryk Ryszewski spotyka na ulicy dawnego znajomego z Bydgoszczy, Wilińskiego, o którym wie, że jest volksdeutschem. Wiliński nosi mundur i jest uzbrojony. Ryszewski rozmawia z nim ostrożni, pilnuje każdego słowa. Wiliński prosi go tonem nieuznającym sprzeciwu, żeby udzielił gościny jemu i jego żonie – ożenił się w Dreźnie z Niemką i sprowadził ją do Warszawy. Czekają na mieszkanie, które mają dostać za kilka tygodni. Ryszewski czuje, że musi się zgodzić. Wilińscy dostają pokój w jego mieszkaniu, Żydzi zostają zamknięci w pokoju w głębi, który jest sypialnią Ryszewskich. Gospodarze postanawiają wykorzystać obecność Wilińskich, żeby uśmierzyć podejrzliwość sąsiadów. Udają zaprzyjaźnionych z Wilińskimi, po ich wyjściu do pracy puszczają na cały regulator radio Wilińskich, dając do zrozumienia, że im wolno. Pewnego wieczoru Wiliński po pijaku chce wejść do sypialni Ryszewskich, żeby o coś spytać Irenę Ryszewską. Henryk widzi to i ratuje sytuację, ciągnie go do siebie, udając, że on także jest nietrzeźwy. Irena słyszy to i wychodzi do przedpokoju. Wilińscy mieszkają u Ryszewskich trzy tygodnie; wszyscy domownicy umierają ze strachu, udaje im się jednak uniknąć dekonspiracji.