Imię: Aleksander Nazwisko: Stasiak

Przed wojną mieszkał vis a vis żydowskiej rodziny Cygielsweich, Guty, Jakuba, Mieczysława i Zofii. Zofia, czternastoletnia ruchliwa panienka, często do niego przychodziła. W 1939 r. sąsiad z synem wyszli z Warszawy. Guta została sam z córką. Po utworzeniu getta zostawiła u Stasiaka część garderoby, którą odebrała w lipcu 1941 r. W styczniu 1943 r. dostał list od Zosi z informacją, że matka nie żyje i pytaniem czy może do niego przyjść. Zgodził się bez wahania, pomimo, że w domu w pobliżu stacjonowało SS. Zosia przyszła do niego 10.02.1943 r. o godz. 20.00 i została. Było im ciężko finansowo. Zosia chorowała na gruźlicę, ale nie była leczona. 22 sierpnia 1944 r. Niemcy zrobili obławę na mężczyzn na Grochowie, zabrali Aleksandra. Zostawił Zosi złoty zegarek, obrączkę i 750 zł, żeby mogła dalej się jakoś utrzymać.