Imię: Stanisław Nazwisko: Goldberg

Farbiarz, w czasie okupacji jest w Warszawie; od lutego 1940 pracuje w wytwórni trykotaży, przy ul. Leszno 78, należącej przed wojną do Brouna i Rowińskiego, a od 1941 do Karla Georga Schultza. Goldberg pracuje w sekcji pończoszniczej, robotnicy produkują głównie trykotaże dla Wehrmachtu. Pracują po 12 godzin, dostają chleb, zupę i niewielką zapłatę, która znika po Wielkiej Akcji. W drugiej połowie 1942 Goldberg przenosi się do szopu Többensa przy ul. Leszno 40, pracuje jako farbiarz. Po wybuchu powstania w getcie, 20 kwietnia 1943, Goldberg nie stawia się na wezwania Többensa, który twierdzi, że wysyła swoich pracowników do Poniatowa; Stanisław ukrywa się z siostrą na terenie szopu, przechodzi na aryjską stronę, do szopu Többensa na Płockiej. Kilka dni później jest świadkiem likwidacji szopu; SS-Mani wywożą wszystkich pracowników. Goldberg, jego siostra i kilka innych osób ukrywają się w stogu siana. Uciekają następnego dnia.