Stanisław Aronson daje do zrozumienia kolegom...

Stanisław Aronson daje do zrozumienia kolegom z Kedywu, że jest z okolic Lwowa. Po nieudanym zamachu na szefa wywiadu niemieckiego Zdzisław Zajdler „Żbik” pyta Aronsona, czy jest Żydem. Aronson po chwili wahania potwierdza; „Żbik” wyjaśnia mu, że sprawdzili dokumenty Aronsona w okolicy Lwowa i nie znaleźli takiej rodziny ani osoby. Podejrzewali, że jest szpiclem ukraińskim, potem jednak doszli do wniosku, że może chodzić o pochodzenie żydowskie. „Żbik” porozumiewa się z Józefem Rybickim, który zadecydował, aby nikomu innemu o tym nie mówić. Kilka dni później „Żbik” wręcza Aronsonowi nowe dokumenty, lepiej podrobione, na nazwisko Żukowski. Ostatecznie jednak Stanisław mówi o swoim pochodzeniu najbliższym znajomym – Beacie Branickiej, Olgierdowi Cenerskiemu („Remecowi”), Leszkowi Rybińskiemu („Patowi”), Dębickiemu („Słoniowi”).