Imię: Wanda Nazwisko: Zamenhof

Lekarka. Córka Jana i Zofii Celnikier. Miała dwie siostry, Janinę i Irenę. Żona lekarza Adama Zamenhofa, matka Ludwika. 4 października 1939 r. Niemcy chcieli aresztować jej dwunastoletniego syna. Chłopiec leżał chory w mieszkaniu siostry Janiny, więc Niemcy aresztowali za niego jej szwagra, dra Henryka Minca. Została aresztowana również ona i jej szwagierka mgr Lidia Zamenhof. W listopadzie 1942 r. poszła z rodziną do getta, zamieszkała z matką, synem, dwiema siostrami i szwagrem na terenie parafii Wszystkich Świętych. rzeczy. Pracowała jako lekarz i miała niewielkie dochody. W sierpniu 1942 r. była blokada. Wandzie udało się uciec w karetce pogotowia, jej syn Ludwik też uciekł. Matka, siostry: Irena Nisenson z mężem Jerzym i Janina Minc, trafili na Umschlagplatz. Janina wydostała się przed wyjściem do wagonu. Wyszły z getta z Ludwikiem kilka dni później. Zamieszkała z nimi na Brukowej (teraz Okrzei). Po miesiącu zjawiło się trzech panów podających się za tajnych policjantów (jeden z nich był Żydem), obrabowali ich doszczętnie i poradzili, żeby wyprowadzić się z tego mieszkania. Zaczęła się tułaczka, bez meldunku, z miejsca na miejsce.