Imię: Ludwik Nazwisko: Zamenhof

Syn Adama i Ireny z domu Frenkiel. 4 października 1939 r. przyszli do ich domu Niemcy w poszukiwaniu dwunastoletniego Ludwika. Chłopiec leżał chory, więc Niemcy aresztowali za niego Henryka Minca, męża ciotki Janiny. Minc zginął. Jesienią 1940 r. poszedł do getta, zamieszkał z matką, babką, ciotkami na terenie parafii Wszystkich Świętych. Matka była lekarzem i miała niewielkie dochody. W sierpniu 1942 r. była blokada. Matka uciekła w karetce pogotowia, jemu tez udało się uciec. Reszta rodziny trafiła na Umschlagplatz. Udało się wydostać ciotce Janinie Minc. Po kilku dniach wyszedł z getta z matką i ciotką. Zamieszkał z nimi na Brukowej (teraz Okrzei). Po miesiącu zjawiło się trzech panów podających się za tajnych policjantów (jeden z nich był Żydem), obrabowali ich doszczętnie i poradzili, żeby wyprowadzić się z tego mieszkania. Zaczęła się tułaczka, bez meldunku, z miejsca na miejsce.