Imię: Jerzy Nazwisko: Szemberg

Syn Zofii i Henryka Szembergów. Ojciec był inż. chemikiem, matka nie pracowała. Razem z rodzicami poszedł do getta. Wyszedł z getta z rodzicami na parę miesięcy przed wybuchem powstania. Zostali umieszczeni w maleńkim mieszkanku na V piętrze przy ul. Bonifraterskiej, vis a vis szpitala Bonifratrów. Wanda Kostecka wyrobiła rodzicom dokumenty na nazwisko Komorowskich, Jerzemu na nazwisko Jerzego Andrzeja Górskiego. Zajmowali się produkcją papierosów. Cała rodzina była zaprzyjaźniona z Hanną Kostecką, córką Wandy. Ojciec bardzo bał się, że wygarnie ich gestapo z mieszkania. Hanna Kostecka zaprosiła ich, aby przychodzili na cały dzień do Kosteckich, na Słowackiego. Gdy wybuchło powstanie w getcie, ich życie stało się piekłem, bo dom znajdował się na skraju getta, i były tam ciągłe kontrole Gestapo. Szembergowie przenieśli się więc na 3-4 tygodnie do Kosteckich. Powrócili potem na Bonifraterską, ale byli pod stałą opieką Hanny Kosteckiej i Anny Gintowt-Dziewałtowskiej. Jerzy w powstaniu warszawskim trafił do partyzantki w Puszczy Kampinowskiej.
Rodzice zginęli pod koniec powstania warszawskiego pod gruzami zbombardowanej kamienicy na Bonifraterskiej. Jerzy przeżył, po wojnie był w Paryżu i wrócił do Polski w 1946 r. Był publicystą tygodnika "Dzisiaj i Jutro" PAX. Zmarł na cukrzycę w 1952 r., w wieku 27-28 lat.