Imię: Antonina Nazwisko: Łuczaj

Mieszkała w Wesołej, w odosobnionym domu w lesie. W 1943 r. dowiedziała się od koleżanki, Jadwigi Konopackiej, o ciężkim losie dwojga ukrywających się Żydów. 12 listopada 1943 r. Mieczysław Danciger i Ewa Pakulska sprowadzili się do niej. Nie mogli jednak wychodzić. Ówczesny sołtys Wesołej, Wincenty Dąbrowski, donosił na ukrywających się Żydów. Przeżyła rewizję, w której, na szczęście, nie znaleziono niczego ani nikogo. Przed powstaniem warszawskim, Pakulska i Danciger poszli do Warszawy po swoje ukryte rzeczy. Już nie zdążyli wrócić do Wesołej. Niemcy wysiedlili ludzi. Antonina zdążyła zakopać w ogrodzie, w różnych miejscach część rzeczy. Do wyzwolenia (11 września 1944 r.) przeżyła w Rembertowie. Kiedy wróciła do Wesołej, zastała przekopany ogród, ale rzeczy Pakulskiej i Dancigera ocalały. Przesłała je im po wojnie. We troje zaprzyjaźnili się bardzo i przyjaźń ta trwała również po wojnie.