Imię: Janusz Nazwisko: Czaryski

W czasie okupacji przebywał w getcie w Częstochowie. Tam odnalazł go Henryk Wróblewski. Początkowo pomagał Januszowi materialnie i zastanawiał się jak go wyciągnąć z getta. Kiedy Czaryski został skoszarowany w obozie na terenie fabryki "Hasag", Henryk zrealizował swój plan. Nawiązał znajomość z jednym z majstrów niemieckich i przy jego pomocy wyciągnął z obozu Czaryskiego a z nim jeszcze pięć osób. Zostali umieszczeni w bunkrze, w domu we wsi Rzeki (Rzeki Wielkie) koło Kłomnic. W domu tym oficjalnie mieszkał Henryk. W sumie w bunkrze było jedenaście osób. Trudno było ukryć zaprowiantowanie dla tak dużej ilości osób. Po pewnym czasie domem zaczęły interesować się bandy żądające wydania Żydów. Na szczęście bunkier był dobrze ukryty. W kwietniu 1943 r. Henryk, przy pomocy żony (?) przewiózł swoich podopiecznych samochodem ciężarowym, w dwóch ratach, do Warszawy i okolic. W samochodzie z ładunkiem węgla było podwójne dno, schowek. Część podopiecznych umieścił m. in. w Pustelniku pod Warszawą. W Warszawie często musiał zmieniać im miejsca pobytu. Środki na pomoc dostawał od dwóch ukrywanych braci, którzy mieli magazyn z towarami. Reszta podopiecznych nie miała żadnych środków. Po wojnie wyjechał do Izraela.
Osoby przebywające w bunkrze w Rzekach: Abe Wolski, Icek Wolski, Froim Majerowicz, Henryk Majerowicz, Pola Buzyn, Janusz Czaryski, Lusia Diament, Eda Działowska. Pierwszych sześć osób uciekło z obozu pracy "Hasag", dwie kobiety dołączyły do bunkra z Częstochowy.