Imię: Bernard Nazwisko: Broncher

Syn Karola i Estery. Miał dwóch młodszych braci, Samka i Szymona. Ojciec był pochodzenia niemieckiego. W domu było poszanowanie dla kultury niemieckiej. Dom Broncherów znalazł się w getcie. Bernard w getcie był zatrudniony jako krawiec w szopie Toebbensa na ul. Leszno 74. Pracował po 14-16 godzin dziennie bez wynagrodzenia, jedynie za miskę zupy. W czasie pierwszej akcji wysiedleńczej rodzice i bracia zostali wywiezieni do Treblinki. Bernard ocalał dzięki pracy w szopie. W styczniu 1943 r., podczas kolejnej akcji, został pobity i skopany po głowie i tułowiu, aż do utraty przytomności. Ślady tego pobicia, bóle głowy, krzyża, wady wzroku, odczuwał jeszcze po wojnie. W marcu 1943 r., przed powstaniem, uciekł z getta przy pomocy Adama Cegłowskiego i Ludwika Sobolewskiego. Cegłowski przewiózł go do Mszczonowa i ukrył u swojej rodziny. Bernard doczekał wyzwolenia.